Passage derde staat

Bij het bijsnijden van een zinkplaat veroorzaak ik ongewild een scherpe braam die zich even later in mijn rechter ringvinger boort. Doet verrekt veel pijn. Dus maar even niet met mijn fikken in het zuurbad. Schilderen lukt nog net. Ik werk aan de onderschildering in groene aarde van ''Passage''.
Dit bericht ontvang je van een Hi gebruiker.
Je kunt niet antwoorden op dit bericht.
Klik voor meer informatie op www.hi.nl/mms.

De achterkleinzoon van Diego Rivera

Maandag..... 's Ochtends gewoon werken, 's middags twee keer een klas pubers in de Pieter rondleiden. Heerlijke kritische pubers met ieder een eigen visie en andere achtergrond. De eerste groep is vooral geinteresseerd in de prijzen, de tweede groep kijkt verder en staat open voor uitleg en  luistert goed. Onder hen de achterkleinzoon van Diego Rivera, die regisseur moet gaan worden. Ik zeg: doorgaan, Diego!

Voorbij

Het is nog stikdonker en het miezert aanhoudend als Daan en ik op de fiets stappen om vroeg te gaan vogelen bij de vogelplas van Oegstgeest. Het is  6.00 uur. Gekkenwerk met die storm maar wij vinden het leuk. We laten ons verrassen door plotseling opvliegende zwanen, zien een boom aan voor een schaap, vermoeden wat plevieren op het duistere slik en Daan glibbert bijna een donkere sloot in.  Het smalle pad verdwijnt in de zompige modder. Alleen Daan draagt rubber laarzen.
Als we, weer thuis, zijn opgewarmd het volgende programmapunt: rondkijken op de open dag van het Leonardo, want die tijd is het. We scouten momenteel het leidse onderwijs, op zoek naar een geschikte plek voor onze mannen. Dit is de derde school die we doen, deze week. Moeilijk.

Daarna snel door naar De Pieter om te surveilleren. Duurt lang zo'n dag, maar met aangenaam gezelschap en een open schetsboek is het zo weer voorbij.

Monument in het plantsoen (aquarel)

Het 3 oktober-monument in het plantsoen. Willem van Oranje, de Boisot en jan van der Does staan erop.

Grimmig

Beetje grimmig maar prettig van toon. Ook deze voor de zelfportretten-expo in de Pieter.

neerstuiven

Terug aan de ets-tafel. Ik bezit geen echte stuifkast, dus moet ik me behelpen met een oude kist, waarin een luikje zit., maar het werkt prima. De plaat lang laten liggen is het beste, zodat de kleinste deeltjes ook op hun gemak kunnen neerstuiven.

Waar ik nu aan werk is een versie van een schilderij van Courbet, ooit voor gestaan, maar ik zou niet meer weten waar dat was. Misschien gewoon in Dorsay maar het kan ook in Montpellier of zelfs Den Haag geweest zijn. Het heet "Bonjour, monsieur Courbet".
Maar bij mij gewoon bonjour. Over de nep-baarden ben ik erg tevreden.