2e kerstdag

tweede kerstdag. Helder maar winderig weer. Na overleg besluit ik met M en de kinderen tot een wandeling over het strand bij bloemendaal, de bekende parnassia-strandtent. Met levende kerststal. Zowaar open. Eerst uitwaaien op een breed maar steenkoud strand en dan aanschuiven bij de haard. Meer dan een aquarel-set heb ik niet bij me.

Voor jacowies, ontwerp geboortekaartje

Intocht gaat het heten, en het moest licht en warm van toon worden. Het moest iets worden
met een christusfiguur op een rijdier maardan totaal anders.Een oude kleine tekening (omdat ik het een en ander moest herschikken in de opslag stuitte
ik op een hele verzameling oude schetsboeken) was de basis voor een opzet die een week
onaangeroerd op de ezel heeft gestaan. Ik wilde er wel aan werken maar eerst moeten lopende
zaken worden afgehandeld. Een portretopdracht (ik zit muurvast) en inlijstwerkzaamheden.
Moet ook gebeuren..........

koraalzang, drie oktober

Het is nog stikdonker als ik begin, zodat ik het verschil tussen van Dyckbruin en ultramarijn niet kan onderscheiden, wat gevolgen heeft op het schilderij. Mannen die hekken opstellen en de eerste Concordianen die hun instrument uitpakken, de vroegste leden van de 3 oktober-vereniging, en de eerste pers, kijken wat vreemd op van mijn aanwezigheid, maar laten me met rust.

Als ik net een beetje het standbeeld van Van der Werff heb opgezet, hoor ik de muziek al. het park stroomt vol. Binnen enkele minuten ben ik omringd door koraalzangers. Zo vol is het nog nooit geweest. Al schilderend zing ik zo goed en zo kwaad als het gaat (krap) mee met de echte klassiekers.

kunstroute 2007

Scheltema is bomvol. Donker maar wel gezellig. Vriend en vijand zijn aanwezig. Meiden met worst en wijn gaan rond. Ik schud handen, klop schouders, zwaai naar deze of geen en aai gemoedelijk hier en daar een kale kop. Later op de avond wordt er iets uitgereikt. Een prijs, zo verneem ik. Geen van de genomineerden ken ik of doet me iets, maar de toespraak is leuk en Lenferink doet een dansje. Dat is al leuk genoeg.
De volgende dag. Ik heb de toegangsroute aangegeven met pijlen en zo worden de gasten achterom geleid naar mijn atelier. Dat lukt best aardig want ze komen met redelijke aantallen. Twee dagen draai ik mijn verhaal af, en neem gemeende complimenten in ontvangst. Zowaar verkoop weer wat dingen.

Om een of andere reden komt de Schakel niet opdagen. Ze bellen af. Jammer, maar voor mij onverwachte gelegenheid om Hercules definitief aan te pakken. Het kobalt van de achtergond moet verdwijnen. te schraal te krijterig, te gewoontjes.

De stronk (de stoorzender) in coulisse 1 kort ik in. Hij steekt nu niet meer voorbij de rokken van Hercules, wat sterker is dan de eerste versie. Het is werkelijk een irritant ding geworden en dat bevalt me wel. De kleurstelling (vermilioen en omber, aangelicht met getemperd mengsel van oker en gelen) bevalt me nu wel. Nog wat klooien aan anatomie, beslissing nemen over wel of geen leeuwenkop en de armband (voor de kijkers rechts) verwijderen. Dan moet 't m'zijn.

bebrilde architect.

Vroeger, toen ik nog mijn avonden doorbracht op de academie, en de les vlotte om wat voor reden dan ook niet echt, dan ging ik wel eens een kijkje nemen bij de collega's van architectuur. De gang door en dan boven, tweede verdieping. Altijd leuk, altijd een avontuur. Dat was me wat met die jongens. Ik sprak een keer een trendy bebrilde aankomend architect, die daar nog laat aan het werk was, aan over de esthetische kwaliteiten van zijn maquette. Hij keek me aan of ie pis zag branden. Dat was wel het laatste criterium waarmee zijn werk beoordeeld moest worden, zo vond hij. Of ik iets heel fouts gezegd had.
Gisteren stond ik voor hetzelfde dilemma. Met een gering budget en te dik foamboard heb ik in twee ochtenden een maquette in elkaar gedraaid voor de nieuwe locatie van de Leidse Zaak. Lof van ieder maar voor mij weer een les: de nauwkeurige en heldere weergave moet prevaleren boven de esthetiek. Een kunstenaar moet zich eigenlijk niet begeven op het terrein van architect en vice versa.

De invloed van de computerspellen van de jongens of gewoon een hernieuwde belangstelling voor mythologie. Ik weet het niet. Hoe dan ook, hij stond er zo op en de plasticiteit in groene aarde bevalt me. Kan wel wat worden denk ik.

huh?

2 maal af...........

Werken in de berm

Vakantie.........

Van Montmedy naar verdun. Bij gebrek aan aangegeven stopplaatsen maken we zelf koffie. G in de weer met het gasje. het kleed in de berm. Ondertussen schilder ik de bekende rollen stro. het moet allemaal heel snel gebeuren. In de verte passert camiel, maar ziet ons niet. Dan wij ook weer op pad. Toch weer giftige klimmetjes, maar niet heel steil. Na vilosnes duiken we het Maasdal in, maar het blijft op en neer gaan.

laatste klus en dan zuidwaarts

Laatste klus voor de vakantie. Een olieverf die ik ooit begon bij de vijver van het atrium van de zaak moet dringend af. dat kan tussen de bedrijven door. Lodewijk zit daar elke dag en heeft niet eens door dat ie poseert. Om 2 uur mag ik naar huis. Inpakken, en morgenvroeg: wegwezen. de schilderkist in de fietskar en zuidwaarts.

tandarts serie

nieuw schilderij

Een nieuw schilderij begonnen. Een geposeerde foto uit het volkskrant magazine was de aanleiding voor een (hoe noemde ze dat ook weer?) caranavaleske circus-achtige scene. Pose is goed. Aankleding ontstaat daarna vanzelf. En zie: het aapje is terug!!!.
Bokito-invloeden. Naast de kinky dame een zielige ballerina op loopbal met overgewicht en aan de andere kant een soort neanderthaler met houtblok die gehuld is in een Obelixbroek.
Even later komt A langs. We gaan er weer serieus tegenaan met Insteek. We stoeien met klompen en maken studies in klei. Het ultieme idee broeit nog.
Die middag: zoveelste afspraak met de tandarts.

Bike, olie op doek 110 x 120 cm.

AF!

gecompliceerd schilderij.

Bike, moet het gaan heten. Ik werk er al een tijd aan. Een gecompliceerd schilderij. Al diverse keren zijn de heren (2, nu weg) opgebouwd, verplaatst, en tenslotte weer verdwenen. De motor opgebouwd uit violetten, wat een goede keuze was, denk ik. Varkenshaar is toch zo gek nog niet. Troep van het palet schilder ik gewoon mee. Pukkels op het doek.

GOK

Bij de opruiming die de verhuizing met zich meebrengt, duiken vanzelf panelen en doeken op waar ik nog wat mee moet. Een aantal suffe portretjes besluit ik aan tehalen met de glaceertechniek over impasto heen. Werkt redelijk. Een ervan doe ik met Van Dyck in plaats van omber (gebrand) en rauwe sienna. De samenstalling van het medium blijkt wederom van belang. Die stel ik tegenwoordig zelf zorgvuldig samen. De toevoeging van siccativen doe ik op het gevoel. Het blijft een gok.............

Crusoe

'The Life and Strange Surprising Adventures of Robinson Crusoe of York, Mariner: who lived Eight and Twenty Years, all alone in an uninhabited Island on the coast of America, near the Mouth of the Great River of Oroonoque; Having been cast on Shore by Shipwreck, wherein all the Men perished but himself. With An Account how he was at last as strangely deliver'd by Pirates. Written by Himself'.

Buerweg 19

De Buerweg in Bergen, zo weet ik. Daar is het. Het is vaderdag, dus laat ik me erheen rijden. Een dame met gele fietstassen treft mij aarzelend aan op de oprijlaan. "Dit is toch "De Vlerken", vraag ik. "Zeker, antwoordt ze, ga maar op het walletje staan. Dat doen ze...".
Ik beklim een met klimop begroeide hoop aarde en inderdaad, vanaf daar zie ik de karakteristieke gebeitste latten aan de voorkant, waaraan de Vlerken haar naam dankt. Charley heeft hier gewerkt. iedereen die wat voorstelde en die ik bewonderd zou hebben, is hier geweest. Toorop zelf, Koch, Mondriaan, Roland Holst, Rietveld. Noem maar op.
Is dit hetzelfde als iemand die de villa van Gerard Joling komt bezichtigen, of mag dit?
Het is kleiner dan ik dacht.

Moederdag

Niet om door te komen, die dagen.

verhuisd

Verhuisd.
Met veel gesleep en gesjouw is het gelukt om werk en zooi van het Haagweg-atelier naar mijn nieuwe locatie te verplaatsen. Weemoedig moet ik afscheid nemen van de Haagweg.

het ezeltje van Israels

De asperge van Manet

Als je kunt schilderen kun je ook een asperge schilderen. Misschien wel juist alleen een simpele asperge. Zo leerde Manet. En hij kreeg gelijk.

naaktstudie

Na lange tijd weer eens een middag besteed aan naaktstudie.

Als het een dag niet wil vlotten, is het de enige optie: een doekendag. Van sloophout fabriceer ik spieramen van verschillende maten, als alles droog is, niet ik het ruwe linnen erop. Ik doe al jaren met dezelfde rol, dun linnen van inferieure kwaliteit, maar mits goed voorgelijmd en nagespannen met acryl is het best werkbaar.

Vroeger zwoer ik bij originele beenderlijm, 25 euro voor een pond uit de emmer, bij Bik, de drogist op de doesastraat. Met een verhouding van 2:10 een paar uur voorweken, dan de pot au bain marie opwarmen. Alle restjes opmaken, want als je het laat staan gaat het meuren naar vergane lijkengeur. Maar het houdt een keer op. De konijnenlijm, waar ik nog een pot van heb (ooit gekregen van een vioolbouwer) is niet bruikbaar meer. Ik zwicht. Ik gebruik nu binder, koud op te brengen, en geheel reukloos, spant mooi op en de vezels worden mooi gevuld. Het afscheid van een traditie.

fietskarren: high five