De weblog van:

Mijn foto
Leiden, Netherlands
Kunstschilder, graficus, beeldhouwer, bassist

maandag, maart 27, 2006

moederborden


Mijn eerste kostte 500 piek. Een reusachtige IBM-bak die een soort zachte floppy's vrat. Ik weet niet meer wat erop kon, maar hij maakte een reusachtig kabaal en had zo'n scherm met groen oplichtende letters. jarenlang deed ik er mijn teksten op. Het was een wonder.
Toen heb ik geleerd hoe PC's georganiseerd zijn. Hoe dos werkt En wat een bios is. En wanneer wat wordt afgelezen. primaire kennis. Maar essentieel als je er vandaag de dag mee aan de slag wil.
Nu zit ik al drie dagen te sleutelen aan verschillende moederborden. Onze laatste was niet meer dan een plastic tas gevuld met een moederbord, een nieuwe processor en aan kastje waar het in kan. Ik ben gewend aan hardware self installeren, maar processor en moederborden had ik nooit gedaan. Het was zweten, maar ik ben geslaagd.
De oude pentium vier waande ik overleden, maar vanmiddag heb ik 'm weer tot leven gewekt met een nieuw koelinkje op de processor (2 euro). Hij staat nu bij de jongens. De Dell (pentium 3) maak ik weer werkend met oude onderdelen. Voor reserve.

ondanks het sleutelen: goed kunnen werken. (waarvan akte)

woensdag, maart 22, 2006

rijnsburgerweg


Maak een studie van een pand aan rijnsburgerweg. Als we vroeger naar de orthodondist liepen gingen we er langs.

dinsdag, maart 21, 2006

bedrijfskantine

Ik was gevraagd mijn licht eens te laten schijnen over de aankleding van een bedrijfskantine. Moeilijk. Die middag word ik rondgeleid. Men verwacht van mij dat ik met een oplossing kom voor de wanden. Een lastige zaak. Maar ik ben er voor opgeleid. Ik struin wat rond om tijd te winnen. Ze willen erg graag dat ik er zelf ga hangen. Dat circuit doe ik eigenlijk niet meer, maar ik maak een uitzondering. Het is misschien een kans om Lijn 2 te exposeren. Als ik goed heb opgelet komt ie aan de voorkant voorbij, halte Leyenburg. In de verte hoor ik 'm klingelen.

woensdag, maart 15, 2006

Spanning.

Het andere grote doek wat ik met Mo's linnen heb opgespannen moet er aan geloven. Bijlijmen met beenderlijm doe ik niet meer. Heel ambachtelijk maar het werkt niet. De spanning wordt dan heel plaatselijk opgevoerd, en dan is het middel erger dan de kwaal. Nietjes loswrikken en een actie met de spantang is tot nu toe beter. In plaats van gesso, doe ik de grondering toch maar met acryl, voor de goede spanning. Als ik wegga is het doek de ergste rimpels kwijt en staat het als een trommelvel. Laat het zo blijven, in godsnaam.
Gisteravond met J op een steenkoud atelier. Bij gebrek aan werk bespreken we de contrasten. Ik haal Itten weer eens op. Dat blijkt nuttig. Veel fouten zijn daarop terug te voeren. J heeft moeite met het simultaan-contrast, dat is vreemd want hij gebruikt het veelvuldig. Tijdens zijn time-out zal hij dat zelf ontdekken.

dinsdag, maart 14, 2006

de vingerling


Weer bezig met de Vingerling. Uitgestofzuigd en een eerste stook geprobeerd. Moeilijk. Leeuw had wat tegeltjes geimproviseerd en ik had in witte chamotte eerste probeersels gefabriceerd. Een week of twee voorgedroogd. Ik ga er maar van uit dat alles wat er in zit waarschijnlijk ook verloren gaat. Zat feitelijk geen serieus werk bij. Dat komt wel als we wat verder zijn. Leeuw is er niet om een oogje in het zeil te houden. Dat is lastig. Vandaar dat ik wat clienten moet aansporen af en toe een blik te werpen op het display. Je moet er bij blijven zo'n oven. Uiteindelijk moet ik J bellen om de stekker eruit te knallen.
Wanneer de Vingerling afslaat is mij nog totaal onduidelijk.
De zwarte regelaar voor de stroomtoevoer heb ik nog niet onder controle.
Misschien weet stier raad.
Ondertussen is ijsbeer begonnen aan een pollock-experiment. Hij komt er goed doorheen. Ontwikkelt zich razendsnel.

maandag, maart 13, 2006

open dag.

Grijze mannen en een handjevol vrouwen nemen een kijkje op de Haagweg. Studenten van de ambachtsschool toen genodigd door de huidige generatie. Een invasie van leidse mannetjes, die uitsluitend in de verleden tijd spreken. Ik ben er niet dol op. Ze zitten overal aan en ze klagen over tocht. De rondleiders (gekleurde hestjes en labels) doen pogingen om de te verduidelijken wat er nu gebeurt. Een onbegonnen zaak, het zegt ze niks. Natuurlijk niet.
Voor de vorm werk ik, dat wil zeggen: ik doe alsof, voel me zeer ongemakkelijk.

vrijdag, maart 10, 2006

Armando-museum


Ik ga met J naar het Armando-museum. Dat stond al een tijdje. Hij pikt me op met zijn asbak. Achterin een zwijgende hond.
Mooie stille open ruimte. Een omgebouwde barok-basiliek. past er wel bij, want het is melancholie wat de klok slaat. Sommigen zijn bagger, anderen heel goed. Ik zie er wel wat in. Ik ben wel onder de indruk van een fors doek met een grote schedel-achtige kop in groene aarde. Verdomd leuk gesmeerd. De video biedt uitsluitsel. Natuurlijk door Cherry Duyns (melancholie-vriendje). En ook weer: herenleed. Subtiel en goed was dat toch. Bij de koffie besluiten we dat dat niet meer is zoiets, als herenleed. Jammer.
Mischien toch ook een soort fenomeen: Armando. hij mag alles van mij, want hij geeft geen krimp. Zo aankloten dat mag alleen als je een geloofwaardig fenomeen bent en ook een lieve opa.
In dat kader doen we vooraf in de Zonnehof, het late werk van Wolkers. In orde, maar bij vlagen ook kut met peren. Maar dat mag als je opa Jan bent.

zondag, maart 05, 2006

Uitschot gaat plat.


Uitschot opent de langverwachte klimwand. Dat doen ze in pak, dit keer. Tegenwoordig zijn H en T dikke maatjes met Leidse incrowd. Geen shabby outfits meer. Verschil moet er zijn. Tot voor kort zat het geval tegen de wand van het atelier bij de fabriek. Nu is ie bevestigd op een flinke blinde muur, bij Verbum Dei. Hangt mooi. Maar ik vond de drie-dimensionale periode beter.Er is gluhwein en spekkies voor de toegestroomde jeugd. Een travestiet, (voor wie wil lachen), Leidse Kees (voor wie ervan houdt) en een vergunning voor het tijdelijk stremmen van het verkeer op de singel. Toe maar. Zij wel.

vrijdag, maart 03, 2006



Een van de jongens is bezig aan een ijsbeer. Idioot plan, maar het begint een goed ding te worden. Na lang glaceren in pruisisch blauw, werkt R nu nat in nat aan een mooi contrasterende vloer van ijsschotsen, die verrassende effecten oplevert. Maf, dat is het goede woord. Zeester legt ondertussen de laatste hand aan zijn winderig achtende eeuws hollands landschap. Na afloop stoei ik met de oven. Eindelijk ben ik , dankzij een handgeschreven instructie-vel, doorgedrongen in het stookmenu. Nog steeds niets gebakken.