Ameland, 2009, vanaf duin bij de Blinkert, kijkend in westelijkw richting.

oud schilderij opnieuw opgespannen en aangepakt

versluierd geheugen

Hoe versluierd je geheugen is: in mijn herinnering was dit werk veel eenvoudiger van toon en compositie. Ook meende ik dat de achtergrond veel monochromer was. Wat blijkt: een typische Brussee met veel bekende elementen. Figuren die langs elkaar heen gaan, potsierlijke outfits en hoofddeksels (let op petje), en fijne lichtval.

Eerste kunstroute in het nieuwe atelier. De HOD staat het ook hier toe, mits ik iemand bereid vindt om beneden bij de open deur te posten. M wil het wel doen en zet zich in de zon op de stoep aan de breestraatkant. Bezoekers moeten met een diashow van de beamer naar boven gelokt worden.
De houten jaren 70-wanden zijn heel geschikt voor dit doel. Een paar schroeven er in en het hangt.
veel oprechte belangstelling en goed verkocht ondanks de crisis.

Op honderden meters zweven ze.

De acrobaten vorderen. Ik overdrijf het hoge standpunt tot in het absurde. Zoals ik het nu geschilderd heb zweven ze honderden meters boven het Parijse wegdek. Mooi. gelukt.

Glaceerlagen

Al drie weken werk ik aan een groot doek met vier buitelende acrobaten die hun vrijheid vieren in de luchtige open ruimte voor de pui van een Parijs-achtig bouwwerk. De techniek is weloverwogen. Ik bouw plastisch op, breng een glaceerlaag aan en breng hoogste licht aan bij ELKE laag weer, op de nog uiterste natte dunne glaceerlaag. Daardoor krijgen de dames een bijna metallic PAT Andrea-plasticiteit.

broer van dodo

Wat een geweldig hout dat noten. weinig krimp tot nu toe en je kan prachtig in alle richtingen steken zonder problemen. Als je een vlakke beitel gebruikt wordt het zo glad dat schuren overbodig lijkt. Grapje natuurlijk. Formaat is ook prettig. Onze hooggeschouderde vriend begint steeds meer op de dodo van vroeger te lijken, maar dat vinden wij helemaal niet erg.

Een kort en gespannen verblijf in Limburg. Vanwege rioolproblemen moet ik de halve dag binnen doorbrengen in afwachting van de plaatselijke loodgieter. Buiten breekt af en toe de zon door.

Zandverstuiving bij Driebergen

Een kort druilerig verblijf in de bossen bij Driebergen. Met de grote groene vissersparaplu kan ik een droge plek maken om te kunnen werken. Het is nog vroeg. Ik schilder de zandverstuivingen bij het fiestpad. Jaren geleden, toen ik hier ook was, was er meer zand, de begroeing rukt op. Dat zal wel iets met het klimaat of de begrazing te maken hebben.

geen runderen of schapen te zien hier, zeker met dit weer niet.

detail sollicitatie (werktitel)

Vlucht tweede staat