pruisisch blauw

Volle bak. Leuk: zeester is er weer. Zoals ik verwachtte wil hij direct mijn oordeel over de door hem, tijdens mijn afwezigheid aangelegde wolkenpartij. Hij heeft recht op een eerlijk antwoord. Dus dat geef ik. Zuchtend gaat hij aan het werk. Want het kon beter.
De ijsbeer aan de andere kant (R) laat ik aanpakken met pruisisch blauw. "Sterk spul, echte vrouwenkleur. Oppassen dus!" vertrouw ik R met een knipoog toe, de maker van de ijsbeer. Hij kan dat wel hebben. En hij begrijpt waar de glaceerlaag voor dient. Wordt wel wat.
Daarna beklim ik de trappen naar het rokerig kantoortje van J, waar we de plannen voor een Leidse berg Parnassus maken (waarin de griekse oudheid de muzen woonden). Ik bibber maar ik ga ervoor. Geen tijd meer voor Lijn 2 dus.