Cadmium oranje. Volkomen overbodige mengkleur, op basis van cadmium geel en rood(?), dacht ik eerst, maar nu ik bezig ben met het aanmengen van huidtonen voor mijn nieuwe grote schilderij genaamd aan tafel ben ik van mening veranderd. De huidtonen op basis van zinkwit, gebrandde sienna en vermiljoen (eventueel oker), geeft een totaal ander effect als je vermiljoen vervangt door dit cadmium oranje. Het is een heel oude tube uit een nalatenschap, wat aan de droge kant, maar hij heeft aan kleurkracht niets ingeboet.
Een tafel is een intrigerend ding. Een soort gekanteld beeldvlak. Het is een plek waar mensen samenkomen. Waar gesproken wordt, maar ook heel veel niet gezegd wordt. Een oversteekpunt voor onderlinge relaties. Zoiets.
Ik wil een schilderij maken met zielige figuren die aan tafel aan elkaar zijn overgeleverd. Mensen in hun lage verschijning.
