Voor de Rembrandt ontvangsthal moet ik een schilderij maken in groenen. Komt mooi uit. Ik ben toch in een soort groene periode. Ik kwam niet verder dan een vrolijke boswachter. Geen gezeik, aan de slag.
Groen.
Van geen enkele kleur zijn zoveel varianten die echt verschillen als van groen. Neem nu groene aarde. de perfecte kleur voor onderschilderingen en eerste opzetjes. Waarom? Omdat het zo verdomd weinig kleurkracht heeft. Ik doe het nog steeds zo, Na de houtskool fixeer ik de boel met terre verte. Het werkt altijd.
Ander gevalletje van groen. Emerald (permanent groen). Zit in heel veel starterspakketjes olieverf, en is totaal onbruikbaar, tenminste, dat dacht ik altijd, totdat ik hoorde van een grijs op basis van dit verschrikkelijke emerald en.... kraplak. geweldig diep, warm bijna violet grijs. Een gouden tip.
Olijfgroen. ook zoiets. Sinds kort gebruik ik het echt. De temperatuur die bijna is zoals die van groene aarde, maar behoorlijk krachtig en mits getemperd door okers een dankbare kleur voor mengingen bij het buiten schilderen.
Onmisbaar bij bomen/planten: sapgroen. Maar pas op: het spul is zo verdomde transparant. Ik heb ooit een koe geschilderd in een sappig groene ondergrond, met uitlsuitend sapgroen. ook de diepste donkers met hetzelfde spul. Dat kon natuurlijk niet. Wel verkocht dat ding, maar ik zie het niet graag terug. In dikke lagen aangebracht slaat sapgroen dood en donker op een heel vervelende manier.
Er is zoveel groen. Het groen op basis van ultarmarijn en cadmium geel levert iets totaal anders op dan dat op basis van cobalt en citoengeel bijvoorbeeld. Je hebt meigroen, phtalogroen(vreselijk spul), viridiaan (oorsponkelijk in midden amerika gewonnen), en het fameuze chroomgroen dat met cadmiums iets geweldig krachtigs oplevert.
Als ik tijd en energie vind ga ik me volgend jaar wijden aan het verkennen van een ge-erfde tube veronese-groen. Veel over gehoord, maar het gebruiken is er nog niet van gekomen. Nog niet.
