gemiste kansen zijn er om alsnog te benutten. Wat ik Amsterdam had kunnen zien, maar waar toen niets van gekomen is (wat weerhield mij?), is me vooruit gereisd naar de zweedse hoofdstad. Ook hier in Stockholm is de Any Warhol-tentoonstelling een ware hit. Maar waarom? Zo geweldig was ie nou ook weer niet.
Ik was al gewaarschuwd. Ga niet al die filmpjes helemaal bekijken, dam wordt je gek. Daarom zoek ik naar de zeefdrukken en de schilderijen (veel caseine-tempera). Sommigen ken ik, maar heel veel ontmoet ik voor het eerst. Inderdaad weer miserabel gezeefdrukt, maar het effect is er.
Als ik eerlijk ben vind ik de vroege (reclame) tekeningen van schoenen en dames met lange uitgerekte gezichten het beste. En de foto's van een piepjonge Andy op schoot bij moeders, ontroeren me ook.
Eerder die ochtend: ik zit kleumend in een gure oostenwind aan een baai met uitzicht op de andere oever. Zweden met honden spreken me aan. Mijn ezel waait voortdurend om en mijn Napelsgeel is bijna op. Ik werk stevig door in afwachting van mijn vriend G, die uit de verte nadert met warme take-away-koffie en een plaatselijk specialiteit met veel kaneel. Even ontkleumen. Ik wordt pas echt weer warm bij de wat chaotisch en rommelig opgezette tentoonstelling over Toulouse Lautrec in het museum voor oude kunst.
Overigens: Andy en Henri vertonen een verrassende overeenkomst in een open manier van tekenen.
