Op de academie heb ik geleerd hoe je op de plaat een aquatint kunt aanbrengen met gestolde harsdeeltjes. Daar stonden we in "het hok" om met een stokoude verfbrander de plaat te verwarmen zodat de deeltjes wel stolden maar niet onregelmatig zouden uitvloeien. Opspringende rookwolkjes konden je daarvoor waarschuwen. Dat was het eigenlijk al te laat. Een heel gedoe. Dat stol-proces had ik toch altijd goed in de vingers. In tegenstelling tot aan wat daaraan voorafging: het aanbrengen van een gelijkmatige laag poeder. Ondoenlijk. Stom genoeg werden we door de heren doenten altijd aangespoord gebruik te maken van de strooibus, een jampot, met daarin het harspoeder overspannen met enkele lagen panty's zodat alleen het fijnste poeder naar buiten zou komen. Nooit heb ik een fatsoenlijke egale grijstint kunnen maken met de strooibus. Daarom heb ik vandaag een oude houten kist omgebouwd tot de allereenvoudigste methode de: stuifkist. Een doos waarin je (met een soort schoep) het poeder laat opstuiven (blazen kan ook), je wacht eventjes tot het zwaarste spul al is neergedaald en dan laat je de plaat rustig even in de kist om de uiterst fijne nevel te laten neerdalen. Het is zo fijn dat je het bijna niet ziet tijdens het stolproces.
